Fietsend Roermond ontdekken

Langs het water, de natuur in

Als we de binnenstad verlaten fietsen we plots langs de Maas en de rust valt als een warme deken over ons heen. We kunnen echter niet lang genieten van het water want na een paar minuten steken we de Hambeek over en rijden we een woonwijk binnen. Terwijl we bespreken hoe fijn het is om langs het water te fietsen, we fietsen allebei graag langs de kust, missen we compleet onze afslag. Gelukkig kunnen we ons op tijd herstellen en zitten we zo weer op onze route.

Langzaam maar zeker laten we de bebouwde omgeving achter ons en kunnen lange stukken heerlijk doortrappen. We halen onze gemiddelde snelheid snel omhoog, maar kletsen ook heerlijk bij. Plots stuurt de navigatie ons een onverhard pad op, dat kan toch nooit de bedoeling zijn? Eigenwijs als we zijn besluiten we pas na een paar honderd meter de navigatie uit te zoomen en blijken we gewoon via het asfalt door te kunnen.

Klimmen op de Meinweg

Inmiddels hebben we de stad ver achter ons gelaten. Weilanden wisselen zich af met schattige dorpjes. In Herkenbosch, het dorp waar we ook op de terugweg weer doorheen zullen komen, zien we slechts één geopend café. Zonder het uit te spreken bedenken we allebei dat we daar op de terugweg wel een korte stop mogen houden. Maar eerst: richting de bossen!

In mijn online zoektocht kwam ik al snel mooie fietsverhalen tegen van de Meinweg, het zou een absolute must zijn als je in deze omgeving gaat fietsen. Eenmaal op de Meinweg snap ik gelijk waarom: het strakke fietspad kronkelt heerlijk door de bossen en we wanen ons ver van de beschaving. We besluiten de hele weg af te fietsen en voor we het weten staan we ineens in Duitsland! Wel vergissen we ons even in de klim. Het heuvellandschap breekt mijn ongetrainde benen en als ik op de terugweg een sprintje naar beneden trek kom ik volgende heuvel bijna niet meer op gefietst.

Echte Limburgse vlaai

Gelukkig hebben we een heerlijk vooruitzicht: een verrukkelijk broodje eten in het café in Herkenbosch. Althans, die gedachte hield ons op de been, maar bij aankomst blijkt het café helemaal geen broodjes te serveren. De eigenares ziet onze teleurstelling en biedt ons snel échte Limburgse vlaai aan: kruisbessen vlaai met schuim. Die kunnen we natuurlijk niet afslaan! Voor we het weten is de vlaai op en gooien we een tweede cola achterover: klaar voor de laatste kilometers.

De laatste kilometers trappen we er een stuk makkelijker uit en genieten na van de bijzondere tocht. We verbazen ons over de overgangen van stad naar natuur, lachen nog om het onverwachte stukje off-road en besluiten dit vaker te gaan doen. Samen op Expeditie in eigen land, daar worden we wel blij van! #adventureawaits

Meer lezen? Bekijk hier al onze blogs