Fietsend Roermond ontdekken

Fietsend Roermond ontdekken, van midden in de stad tot verdwalen in de natuur

Op Expeditie in eigen land is natuurlijk al geweldig, maar hoe gaaf is het om dat met een vriend te doen die je al 25 jaar kent! Vandaag ga ik samen met Pepijn fietsend op onderzoek uit in Roermond. We fietsen dwars door de binnenstad, zo de natuur in.

De binnenstad van Roermond

Als je in of rondom Roermond woont kun je deze fietstocht gewoon vanuit huis beginnen. Wij komen van iets verder en parkeren de auto net buiten de stad, in Asenray. Met een tocht van meer dan 50km voor de boeg bereid ik me vooral mentaal voor, het is lang geleden dat ik me zo intensief heb ingespannen. Na een laatste inademing stappen we op de fiets en beginnen aan de tocht.

We beginnen rustig. Het eerste stuk moeten we vaak afslaan en de beenspieren zijn nog niet helemaal warm. Toch staan we binnen no-time in de binnenstad van Roermond. Het is er relatief rustig op straat en het valt ons op dat oude en nieuwe gebouwen elkaar overal afwisselen. Gelegen aan het water is het niet gek dat de stad ook heel wat mooie bruggen telt. Versierd met bloemenprachten en mooie vergezichten is het al snel één van mijn favorieten onderdelen van de tocht en ik voel me een echte toerist in eigen land!

Langs het water, de natuur in

Als we de binnenstad verlaten fietsen we plots langs de Maas en de rust valt als een warme deken over ons heen. We kunnen echter niet lang genieten van het water want na een paar minuten steken we de Hambeek over en rijden we een woonwijk binnen. Terwijl we bespreken hoe fijn het is om langs het water te fietsen, we fietsen allebei graag langs de kust, missen we compleet onze afslag. Gelukkig kunnen we ons op tijd herstellen en zitten we zo weer op onze route.

Langzaam maar zeker laten we de bebouwde omgeving achter ons en kunnen lange stukken heerlijk doortrappen. We halen onze gemiddelde snelheid snel omhoog, maar kletsen ook heerlijk bij. Plots stuurt de navigatie ons een onverhard pad op, dat kan toch nooit de bedoeling zijn? Eigenwijs als we zijn besluiten we pas na een paar honderd meter de navigatie uit te zoomen en blijken we gewoon via het asfalt door te kunnen.

Klimmen op de Meinweg

Inmiddels hebben we de stad ver achter ons gelaten. Weilanden wisselen zich af met schattige dorpjes. In Herkenbosch, het dorp waar we ook op de terugweg weer doorheen zullen komen, zien we slechts één geopend café. Zonder het uit te spreken bedenken we allebei dat we daar op de terugweg wel een korte stop mogen houden. Maar eerst: richting de bossen!

In mijn online zoektocht kwam ik al snel mooie fietsverhalen tegen van de Meinweg, het zou een absolute must zijn als je in deze omgeving gaat fietsen. Eenmaal op de Meinweg snap ik gelijk waarom: het strakke fietspad kronkelt heerlijk door de bossen en we wanen ons ver van de beschaving. We besluiten de hele weg af te fietsen en voor we het weten staan we ineens in Duitsland! Wel vergissen we ons even in de klim. Het heuvellandschap breekt mijn ongetrainde benen en als ik op de terugweg een sprintje naar beneden trek kom ik volgende heuvel bijna niet meer op gefietst.

Echte Limburgse vlaai

Gelukkig hebben we een heerlijk vooruitzicht: een verrukkelijk broodje eten in het café in Herkenbosch. Althans, die gedachte hield ons op de been, maar bij aankomst blijkt het café helemaal geen broodjes te serveren. De eigenares ziet onze teleurstelling en biedt ons snel échte Limburgse vlaai aan: kruisbessen vlaai met schuim. Die kunnen we natuurlijk niet afslaan! Voor we het weten is de vlaai op en gooien we een tweede cola achterover: klaar voor de laatste kilometers.

De laatste kilometers trappen we er een stuk makkelijker uit en genieten na van de bijzondere tocht. We verbazen ons over de overgangen van stad naar natuur, lachen nog om het onverwachte stukje off-road en besluiten dit vaker te gaan doen. Samen op Expeditie in eigen land, daar worden we wel blij van! #adventureawaits

Benieuwd naar meer fietsavonturen? Lees Sylvia’s ervaringen in Luxemburg.